ΣΑΛΤΑΟΥΡΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ, ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ ΠΑΡΑΧΑΡΑΚΤΩΝ ΤΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ ΤΩΝ ΠΑΘΩΝ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ ΠΑΡΑΧΑΡΑΚΤΩΝ ΤΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ ΤΩΝ ΠΑΘΩΝ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

ΣΑΛΤΑΟΥΡΑΣ   ΧΡΗΣΤΟΣ

        Στο παρόν άρθρο θα ασχοληθούμε με ένα επιχείρημα που εκτοξεύει μερίδα αιρετικών ενάντια στην Ορθόδοξη διδασκαλία αναφορικά με την Σταύρωση και την Ανάσταση του Ιησού Χριστού.

Σύμφωνα με την Ορθόδοξη Εκκλησία ο Ιησούς Χριστός Σταυρώθηκε ημέρα Παρασκευή και Αναστήθηκε την πρώτη ημέρα της εβδομάδος, την Κυριακή δηλαδή. Αυτός είναι και ο λόγος που οι Χριστιανοί τιμούμε ιδιαιτέρως την πρώτη ημέρα της εβδομάδος και την ονομάζουμε ΚΥΡΙΑΚΗ = ημέρα του Κυρίου. Είναι η ημέρα της Ανάστασης του Κυρίου μας.

Υπάρχουν όμως αιρετικοί Ιουδαΐζοντες – Σαββατιστές, οι οποίοι έχουν ενσκήψει ως λύκοι και στην χώρα μας και προσπαθούν να ακυρώσουν την ιδιαίτερη τιμή προς την Κυριακή, προπαγανδίζοντας την τιμή προς το Σάββατο των Ιουδαίων ! Στα πλαίσια αυτής της τακτικής έχουν αναπτύξει μία ολόκληρη ψευδοδιδασκαλία σχετικά με την υποτιθέμενη ανάσταση του Ιησού την ημέρα του Σαββάτου και όχι την Κυριακή !!! Προσπαθούν με διάφορα σοφίσματα να πείσουν τους απλοϊκούς ανθρώπους ότι δήθεν ο Ιησούς αναστήθηκε Σάββατο και όχι Κυριακή όπως διδάσκει η Εκκλησία μας. Ο λόγος που το κάνουν αυτό είναι γιατί θέλουν να αφαιρέσουν την ιδιαίτερη τιμή προς την Κυριακή και να την μεταθέσουν στο Σάββατο. Έτσι λοιπόν διδάσκουν ότι ο Ιησούς δεν σταυρώθηκε Παρασκευή αλλά Τετάρτη και αναστήθηκε Σαββάτο απόγευμα λίγο πριν την δύση του Ηλίου και όχι την Κυριακή !!!

Σε αυτούς τους αιρετικούς που διαδίδουν αυτές τις κακοδοξίες είχαμε απαντήσει αναλυτικά με άλλες μελέτες μας.

Στην παρούσα μελέτη θα ασχοληθούμε με ένα μόνο σοφιστικό επιχείρημα που  επικαλούνται οι αιρετικοί αυτοί.

ΤΟ ΨΕΥΔΟΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ

Στην προσπάθειά τους οι αιρετικοί να πολεμήσουν την  Παρασκευή ως ημέρα σταύρωσης και  επειδή γνωρίζουν ότι τα επιχειρήματά τους για σταύρωση ημέρα Τετάρτη δεν είναι ισχυρά αλλά αναιρούνται εύκολα, επικεντρώνουν τις προσπάθειές τους στο να πολεμήσουν την ημέρα της Παρασκευής. Προσπαθούν να αποδείξουν δήθεν μέσα από την Αγία Γραφή ότι δεν είναι δυνατόν η Σταύρωση να έγινε ημέρα Παρασκευή παραμονή εβδομαδιαίου Σαββάτου! Προϊόν αυτής της τακτικής είναι και το παρακάτω ψευδοεπιχείρημα το οποίο θα αποδειχθεί ότι γυρνά μπούμερανγκ στα κεφάλια των κακοδόξων ! Το εν λόγω ψευδοεπιχείρημα ήλθε εις γνώσιν μας από βίντεο – κήρυγμα,  ξένου αιρετικού προπαγανδιστή της «σταύρωσης  ημέρα Τετάρτη», που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο.

«Ο οὖν ᾿Ιησοῦς πρὸ ἓξ ἡμερῶν τοῦ πάσχα ἦλθεν εἰς Βηθανίαν, ὅπου ἦν Λάζαρος ὁ τεθνηκώς, ὃν ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν» Ιωάννης 12:1

Από αυτό το εδάφιο ξεκινά η σοφιστική τακτική των αιρετικών. Τι μας λέγει το εδάφιο αυτό ; Αυτό το εδάφιο μας λέγει ότι ο Ιησούς 6 ημέρες πριν το Πάσχα ήλθε στην Βηθανία. Από πού ήλθε ; ΠΟΥ ήταν ο Ιησούς πριν έλθει στην Βηθανία ;

« ᾿Ιησοῦς οὖν οὐκέτι παρρησίᾳ περιεπάτει ἐν τοῖς ᾿Ιουδαίοις, ἀλλὰ ἀπῆλθεν ἐκεῖθεν εἰς τὴν χώραν ἐγγὺς τῆς ἐρήμου, εἰς ᾿Εφραὶμ λεγομένην πόλιν, κἀκεῖ διέτριβε μετὰ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ» Ιωάννης 11:54

        

Δηλαδή ο Ιησούς ήλθε στην Βηθανία από την πόλη Εφραίμ 6 ημέρες πριν το Πάσχα.

« ἐν τῷ πρώτῳ μηνὶ ἐν τῇ τεσσαρεσκαιδεκάτῃ ἡμέρᾳ τοῦ μηνός, ἀνὰ μέσον τῶν ἑσπερινῶν πάσχα τῷ Κυρίῳ» Λευϊτικό 23:5

Ο Ιησούς  σταυρώθηκε την 14η του μηνός Νισάν. Αφού λοιπόν την 14η ημέρα του μηνός Νισάν σύμφωνα με την Γραφή έχουμε το Πάσχα - Λευϊτικό 23:5,  αυτό σημαίνει σύμφωνα με τους αιρετικούς, ότι ο Ιησούς 6 ημέρες πριν την 14η Νισάν- ημέρα της Σταύρωσης  πήγε στην Βηθανία.

Και ερωτούν με υποκρισία οι αιρετικοί : Τι ημέρα πήγε ο Ιησούς στην Βηθανία από την πόλη Εφραίμ ;

Και απαντούν μόνοι τους ως εξής : Αν η ημέρα της Σταύρωσης (14η Νισάν) ήταν ημέρα Παρασκευή…..όπως λέτε οι Ορθόδοξοι….αυτό σημαίνει ότι το ταξίδι Εφραίμ- Βηθανία το έκανε ο Ιησούς 6 ημέρες πριν, δηλαδή ημέρα Σάββατο…..όπου όμως δεν θα μπορούσε να το κάνει διότι την ημέρα του Σαββάτου ο Μωσαϊκός Νόμος απαγορεύει την διάνυση τέτοιας αποστάσεως !

«ἴδετε, ὁ γὰρ Κύριος ἔδωκεν ὑμῖν σάββατα τὴν ἡμέραν ταύτην· διὰ τοῦτο αὐτὸς ἔδωκεν ὑμῖν τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἕκτῃ ἄρτους δύο ἡμερῶν· καθήσεσθε ἕκαστος εἰς τοὺς οἴκους ὑμῶν, μηδεὶς ἐκπορευέσθω ἐκ τοῦ τόπου αὐτοῦ τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ» Έξοδος 16:29

« προσεύχεσθε δὲ ἵνα μὴ γένηται ἡ φυγὴ ὑμῶν χειμῶνος μηδὲ σαββάτῳ» Ματθαίος 24:20

Γιατί να μην γίνει η φυγή ημέρα Σάββατο ; Γιατί το Σάββατο δεν μπορούσε να απομακρυνθεί κανείς από τον τόπο του. Πώς λοιπόν ο Ιησούς ημέρα Σαββάτου, 6 ημέρες πριν από την Σταύρωση του, που υποτίθεται έγινε Παρασκευή 14η Νισάν, διένυσε την απόσταση αυτή την οποία απαγορεύει ο Νόμος;;; Ο Ιησούς σέβονταν τον Νόμο και τον τηρούσε – «Μὴ νομίσητε ὅτι ἦλθον καταλῦσαι τὸν νόμον ἢ τοὺς προφήτας· οὐκ ἦλθον καταλῦσαι, ἀλλὰ πληρῶσαι» Ματθαίος 5:17.

Άρα, συμπεραίνουν οι αιρετικοί, η 14η Νισάν όπου έχουμε το Πάσχα- « ἐν τῷ πρώτῳ μηνὶ ἐν τῇ τεσσαρεσκαιδεκάτῃ ἡμέρᾳ τοῦ μηνός, ἀνὰ μέσον τῶν ἑσπερινῶν πάσχα τῷ Κυρίῳ» Λευϊτικό 23:5, και είναι η ημέρα της Σταύρωσης, δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να ήταν ημέρα Παρασκευή- δηλαδή ημέρα παραμονής εβδομαδιαίου Σαββάτου. Ήταν «Παρασκευή» με την έννοια της παραμονής ειδικού και όχι εβδομαδιαίου Σαββάτου (15η Νισάν – αρχή εορτής Αζύμων / ειδικό Σάββατο), στην πραγματικότητα η 14η Νισάν εκείνου του έτους ήταν ημέρα Τετάρτη !!!

Αυτό είναι το αιρετικό επιχείρημα που επισείουν αναιδώς εμπρός από τα πρόσωπα των Ορθοδόξων οι παραχαράκτες της Γραφής. Με τέτοια κόλπα προσπαθούν να πλανήσουν αν είναι δυνατόν και τους εκλεκτούς. Προσπαθούν να συσκοτίσουν τα νοήματα της Βίβλου και να τα παρουσιάσουν όπως η παχυλή τους άγνοια και το αντιχριστιανικό τους δόγμα τους υπαγορεύει. Όπως τους υπαγορεύει ο διδάσκαλος όλων των αιρετικών όλων των αιώνων….ο Διάβολος ! Όταν  ο Σατανάς πείραζε στην έρημο τον Ιησού, την Βίβλο χρησιμοποίησε ανάμεσα στα κόλπα του ! Έτσι και οι μαθητές του αρχεκάκου όφεως ακολουθούν την  ίδια τακτική .

ΑΝΑΣΚΕΥΗ  ΤΟΥ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥ  ΨΕΥΔΟΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΟΣ

        Πριν προχωρήσουμε στην ανασκευή του επιχειρήματος των αιρετικών θα σημειώσουμε ορισμένα δεδομένα τα οποία δεχόμαστε και εμείς και αυτοί :

1. Ο Ιησούς Σταυρώθηκε την 14η του μηνός Νισάν.
2. Η 14η Νισαν είναι «Παρασκευή»   Ειδικού Σαββάτου και κάθε έτος πέφτει άλλη  ημέρα διότι τα ειδικά Σάββατα δεν πέφτουν απαραιτήτως ημέρα Σάββατο.
3. Το ειδικό αυτό Σάββατο είναι η 15η Νισάν – αρχή εορτής των Αζύμων.

Το σημείο στο οποίο διαφωνούμε εμείς οι Ορθόδοξοι με τους αιρετικούς είναι το εξής :

Εμείς πιστεύουμε ότι το έτος που έγινε η Σταύρωση του Ιησού Χριστού, το Ειδικό Σάββατο της 15ης Νισάν (που ακολουθούσε την ημέρα της Σταύρωσης), συνέπεσε με το εβδομαδιαίο Σάββατο. Ήταν δηλαδή Διπλό Σάββατο.

Οι αιρετικοί από την άλλη πιστεύουν ότι το Ειδικό Σάββατο της 15ης Νισάν (που ακολουθούσε την ημέρα της Σταύρωσης) έπεσε εκείνο το έτος ημέρα Πέμπτη. Άρα ο Ιησούς Σταυρώθηκε Τετάρτη.

Η ΛΑΘΟΣ ΜΕΤΡΗΣΗ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ

        Οι αιρετικοί μετρούν τις «6 ημέρες πριν το Πάσχα» του εδαφίου Ιωάννης 12:1 διαφορετικά από εμάς τους Ορθοδόξους. Και το κάνουν αυτό για να δημιουργήσουν την εντύπωση ότι δήθεν η διδασκαλία για Σταύρωση ημέρα Παρασκευή είναι άκυρη διότι  έχει σαν συνέπεια να παρουσιάζει τον Ιησού να παραβιάζει τον Νόμο διανύοντας απαγορευμένη απόσταση την ημέρα του Σαββάτου ερχόμενος στην Βηθανία ! Το θέμα όμως είναι ότι οι αιρετικοί δεν μετρούν τις ημέρες διαφορετικά από τους Ορθοδόξους αλλά διαφορετικά και από τον Ευαγγελιστή Ιωάννη !!!

« ἦν δὲ παρασκευὴ τοῦ πάσχα, ὥρα δὲ ὡσεὶ ἕκτη· καὶ λέγει τοῖς ᾿Ιουδαίοις· ἴδε ὁ βασιλεὺς ὑμῶν.  οἱ δὲ ἐκραύγασαν· ἆρον ἆρον, σταύρωσον αὐτόν. λέγει αὐτοῖς ὁ Πιλᾶτος· τὸν βασιλέα ὑμῶν σταυρώσω; ἀπεκρίθησαν οἱ ἀρχιερεῖς· οὐκ ἔχομεν βασιλέα εἰ μὴ Καίσαρα.  τότε οὖν παρέδωκεν αὐτὸν αὐτοῖς ἵνα σταυρωθῇ» Ιωάννης 19: 14-16.

Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης ονομάζει την ημέρα της Σταύρωσης (14η Νισάν) ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ του Πάσχα = ημέρα ετοιμασίας του Πάσχα - Παραμονή του Πάσχα.

Δηλαδή σύμφωνα με το Ιωάννη η ΠΡΩΤΗ ΗΜΕΡΑ ΠΡΙΝ ΤΟ ΠΑΣΧΑ ήταν   η 14η Νισάν και όχι η 13η Νισάν όπως νομίζουν οι αιρετικοί ! Αυτό σημαίνει ότι η 6η ημέρα πριν το Πάσχα που αναφέρει ο ίδιος Ευαγγελιστής δεν ήταν Σάββατο ( αν η 14η Νισάν είναι Παρασκευή όπως διδάσκει η Ορθδοξία) και άρα ουδέν άτοπον έπραξε ο Ιησούς και ουδεμία παραβίαση του Νόμου είχαμε κατά την διάνυση της απόστασης Εφραίμ -  Βηθανία !

Κάποιος θα μπορούσε να ερωτήσει : Γιατί η 14η Νισάν  ονομάζεται από την Παλαιά Διαθήκη ως «Πάσχα» - « Καὶ ἐν τῷ μηνὶ τῷ πρώτῳ τεσσαρεσκαιδεκάτῃ ἡμέρᾳ τοῦ μηνὸς πάσχα Κυρίῳ» Αριθμοί 28 :16 και από τον Ευαγγελιστή Ιωάννη ως «Παρασκευή του Πάσχα» - « ἦν δὲ παρασκευὴ τοῦ πάσχα, ὥρα δὲ ὡσεὶ ἕκτη·» Ιωάννης 19: 14 ;;; Αντιφάσκει η γραφή ; Τελικά η 14η Νισάν είναι ΠΑΣΧΑ ή ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ = παραμονή του Πάσχα;;;

Απαντούμε :

Επειδή ο Πασχάλιος Αμνός που σφάζονταν την 14η ημέρα (Ημέρα του Πάσχα) τον έτρωγαν την αμέσως επόμενη ημέρα 15η – πρώτη ημέρα από τις επτά ημέρες εορτής και  βρώσεως των Αζύμων- οι δύο εορτές, (Πάσχα- Άζυμα), έγιναν ΜΙΑ εορτή ! Δηλαδή το διάστημα των 8 ημερών (14-21 του Πρώτου μηνός) θεωρήθηκε μία ενιαία εορταστική περίοδος που ονομαζόνταν ΠΑΣΧΑ ή ΑΖΥΜΑ.

« Τῇ δὲ πρώτῃ τῶν ἀζύμων προσῆλθον οἱ μαθηταὶ τῷ ᾿Ιησοῦ λέγοντες αὐτῷ· ποῦ θέλεις ἑτοιμάσωμέν σοι φαγεῖν τὸ πάσχα;» Ματθαίος 26:17

« Καὶ τῇ πρώτῃ ἡμέρᾳ τῶν ἀζύμων, ὅτε τὸ πάσχα ἔθυον, λέγουσιν αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ· ποῦ θέλεις ἀπελθόντες ἑτοιμάσωμεν ἵνα φάγῃς τὸ πάσχα;» Μάρκος 14:12

«Ηγγιζε δὲ ἡ ἑορτὴ τῶν ἀζύμων ἡ λεγομένη πάσχα» Λουκάς 22:1

«῏Ηλθε δὲ ἡ ἡμέρα τῶν ἀζύμων, ἐν ᾗ ἔδει θύεσθαι τὸ πάσχα» Λουκάς 22:7

Όπως βλέπουμε ως  «πρώτῃ ἡμέρᾳ τῶν ἀζύμων» και «ἡμέρα τῶν ἀζύμων» ονομάζεται η ημέρα κατά την οποία «τὸ πάσχα ἔθυον». Το Πάσχα όμως εθύετο την 14η ημέρα «προς εσπέραν» και όχι την 15η ημέρα. Δηλαδή η φράση «πρώτῃ ἡμέρᾳ τῶν ἀζύμων, ὅτε τὸ πάσχα ἔθυον» αναφέρεται όχι στην πρώτη ημέρα βρώσης των Αζύμων (15η του μηνός Νισάν) αλλά στην πρώτη ημέρα της ενιαίας εορταστικής περιόδου του Πάσχα και των Αζύμων, δηλαδή στην 14η  ημέρα του μηνός  Νισάν προς το εσπέρας της οποίας «τὸ πάσχα ἔθυον»! Αυτό είναι το κρίσιμο σημείο της παρερμηνείας των αιρετικών. Ο λόγος επαναλαμβάνω, που οι δύο εορτές (Πάσχα- Άζυμα),  θεωρούνταν την εποχή του Χριστού ως ενιαία εορτή, είναι το ότι την ημέρα του Πάσχα (14η Νισάν), εθύετο ο Πασχάλιος Αμνός, ΠΡΙΝ την Δύση του Ηλίου και την ΝΥΧΤΑ που ακολουθούσε την Δύση, δηλαδή στην αρχή της 15ης Νισάν έτρωγαν τον Αμνό μαζί με Άζυμα. Όπως λοιπόν η 14η Νισάν ονομάζονταν την εποχή του Ιησού «Πρώτη των Αζύμων» χωρίς να είναι η 15η Νισάν έτσι και η 15η Νισάν ονομάζονταν «Πάσχα» χωρίς να είναι η 14η Νισάν.

        Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης λοιπόν, (και η Ορθοδοξία μαζί του), ονομάζει την 14η Νισάν ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ του ΠΑΣΧΑ. Την 14η Νισάν γινόνταν η σφαγή και η προετοιμασία (παρασκευή) του Αμνού ο οποίος τρώγονταν στην αρχή της 15ης Νισάν μαζί με τα Άζυμα.

Το ότι ο Ιησούς πράγματι πέθανε την 14η Νισάν παραμονή του Ειδικού Σαββάτου της 15ης Νισάν αποδεικνύουν  τα εξής χωρία :

« Καὶ ἤδη ὀψίας γενομένης, ἐπεὶ ἦν παρασκευή, ὅ ἐστι προσάββατον,  ἐλθὼν ᾿Ιωσὴφ ὁ ἀπὸ ᾿Αριμαθαίας, εὐσχήμων βουλευτής, ὃς καὶ αὐτὸς ἦν προσδεχόμενος τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, τολμήσας εἰσῆλθε πρὸς Πιλᾶτον καὶ ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦ ᾿Ιησοῦ» Μάρκος 15:42-43

« καὶ λαβὼν τὸ σῶμα ὁ ᾿Ιωσὴφ ἐνετύλιξεν αὐτὸ σινδόνι καθαρᾷ,  καὶ ἔθηκεν αὐτὸ ἐν τῷ καινῷ αὐτοῦ μνημείῳ ὃ ἐλατόμησεν ἐν τῇ πέτρᾳ, καὶ προσκυλίσας λίθον μέγαν τῇ θύρᾳ τοῦ μνημείου ἀπῆλθεν.  ῏Ην δὲ ἐκεῖ Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ ἡ ἄλλη Μαρία, καθήμεναι ἀπέναντι τοῦ τάφου. Τῇ δὲ ἐπαύριον, ἥτις ἐστὶ μετὰ τὴν παρασκευήν, συνήχθησαν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι πρὸς Πιλᾶτον» Ματθαίος 27: 59-62

« οὗτος προσελθὼν τῷ Πιλάτῳ ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦ ᾿Ιησοῦ,  καὶ καθελὼν αὐτὸ ἐνετύλιξε σινδόνι καὶ ἔθηκεν αὐτὸ ἐν μνήματι λαξευτῷ, οὗ οὐκ ἦν οὐδεὶς οὐδέπω κείμενος·  καὶ ἡμέρα ἦν παρασκευή, σάββατον ἐπέφωσκε» Λουκάς 23: 52-54

«ἦν δὲ παρασκευὴ τοῦ πάσχα, ὥρα δὲ ὡσεὶ ἕκτη· καὶ λέγει τοῖς ᾿Ιουδαίοις· ἴδε ὁ βασιλεὺς ὑμῶν.  οἱ δὲ ἐκραύγασαν· ἆρον ἆρον, σταύρωσον αὐτόν. λέγει αὐτοῖς ὁ Πιλᾶτος· τὸν βασιλέα ὑμῶν σταυρώσω; ἀπεκρίθησαν οἱ ἀρχιερεῖς· οὐκ ἔχομεν βασιλέα εἰ μὴ Καίσαρα.  τότε οὖν παρέδωκεν αὐτὸν αὐτοῖς ἵνα σταυρωθῇ» Ιωάννης 19: 14-16

« Οἱ οὖν ᾿Ιουδαῖοι, ἵνα μὴ μείνῃ ἐπὶ τοῦ σταυροῦ τὰ σώματα ἐν τῷ σαββάτῳ, ἐπεὶ παρασκευὴ ἦν· ἦν γὰρ μεγάλη ἡ ἡμέρα ἐκείνη τοῦ σαββάτου· ἠρώτησαν τὸν Πιλᾶτον ἵνα κατεαγῶσιν αὐτῶν τὰ σκέλη, καὶ ἀρθῶσιν» Ιωάννης 19:31.

Ο Ιησούς παραμονή Μεγάλου Σαββάτου (15η Νισάν) Σταυρώθηκε και πέθανε.

Δεν τελειώσαμε όμως εδώ με την ανασκευή του αιρετικού ψευδοεπιχειρήματος….σκοπός μας δεν είναι απλώς να δείξουμε τον λάθος τρόπο μέτρησης των «6 ημερών πριν το Πάσχα» εκ μέρους των κακοδόξων και τον τρόπο που εμείς οι Ορθόδοξοι μετράμε τις 6 αυτές ημέρες. Αυτό το κάναμε ήδη με τα ανωτέρω αναφερόμενα. Μέχρι τώρα δηλαδή εξηγήσαμε ότι η  1η ημέρα πριν το Πάσχα σύμφωνα με τον Ευαγγελιστή Ιωάννη είναι 14η Νισάν και όχι η 13η όπως απαιτεί η παρερμηνεία των αιρετικών :

Αν η 14η Νισάν είναι ημέρα Παρασκευή όπως λέγει η Ορθόδοξη Εκκλησία τότε έχουμε τα εξής :

Α) Αν ο τρόπος μέτρησης των Ορθοδόξων είναι σωστός τότε την έκτη ημέρα πριν το Πάσχα δεν είναι Σάββατο οπότε ο Ιησούς δεν παραβίασε τον Νόμο διανύοντας την απόσταση Εφραίμ- Βηθανία.

Β) Αν ο τρόπος μέτρησης των Αιρετικών  είναι ο σωστός τότε ο Ιησούς την έκτη ημέρα πριν το Πάσχα  παραβίασε τον Νόμο διανύοντας την απόσταση Εφραίμ – Βηθανία !

Τώρα όμως θα εξετάσουμε λεπτομερώς την Αιρετική διδασκαλία. Δηλαδή θα εξετάσουμε τι συνέπειες έχει η διδασκαλία των Αιρετικών για Σταύρωση ημέρα Τετάρτη και μέτρηση των ημερών σύμφωνα με τον τρόπο που οι πονηροί αιρετικοί προτιμούν….

ΠΛΗΡΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΨΕΥΔΟΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΟΣ – ΤΟ ΨΕΥΔΟΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ ΤΩΝ ΚΑΚΟΔΟΞΩΝ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ ΣΤΑ ΚΕΦΑΛΙΑ ΤΟΥΣ

Αν η 14η Νισάν είναι ημέρα ΤΕΤΑΡΤΗ όπως λέγουν οι Αιρετικοί και η 1η ημέρα πριν το Πάσχα είναι η 13η Νισάν τότε έχουμε τα εξής :

Σύμφωνα λοιπόν με το αιρετικό σενάριο ο Ιησούς διένυσε την απόσταση Εφραίμ – Βηθανία ημέρα Πέμπτη…..6 ημέρες πριν την Σταύρωσή του την Τετάρτη 14 Νισάν……Αυτή την αιρετική διδασκαλία όμως πρέπει να την δούμε  πιο προσεκτικά…

«Ο οὖν ᾿Ιησοῦς πρὸ ἓξ ἡμερῶν τοῦ πάσχα ἦλθεν εἰς Βηθανίαν, ὅπου ἦν Λάζαρος ὁ τεθνηκώς, ὃν ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν» Ιωάννης 12:1

Σύμφωνα με τους κακοδόξους 6 ημέρες πριν το Πάσχα = ΠΕΜΠΤΗ ο Ιησούς έρχεται στην Βηθανία…κανένα πρόβλημα μέχρι εδώ.

« Τῇ ἐπαύριον ὄχλος πολὺς ὁ ἐλθὼν εἰς τὴν ἑορτήν, ἀκούσαντες ὅτι ἔρχεται ᾿Ιησοῦς εἰς ῾Ιεροσόλυμα,  ἔλαβον τὰ βαΐα τῶν φοινίκων καὶ ἐξῆλθον εἰς ὑπάντησιν αὐτῷ, καὶ ἔκραζον· ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου, ὁ βασιλεὺς τοῦ ᾿Ισραήλ» Ιωάννης 12:12-13

Την ΕΠΟΜΕΝΗ ΗΜΕΡΑ = ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ο Ιησούς εισέρχεται θριαμβευτικά στην Ιερουσαλήμ διανύοντας την απόσταση Βηθανία – Ιερουσαλήμ…κανένα πρόβλημα και εδώ…

« καὶ ἤγαγον τὸν πῶλον πρὸς τὸν ᾿Ιησοῦν καὶ ἐπέβαλον αὐτῷ τὰ ἱμάτια αὐτῶν, καὶ ἐκάθισεν ἐπ᾿ αὐτῷ.  πολλοὶ δὲ τὰ ἱμάτια αὐτῶν ἔστρωσαν εἰς τὴν ὁδόν, ἄλλοι δὲ στοιβάδας ἔκοπτον ἐκ τῶν δένδρων καὶ ἐστρώννυον εἰς τὴν ὁδόν.  καὶ οἱ προάγοντες καὶ οἱ ἀκολουθοῦντες ἔκραζον λέγοντες· ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου. εὐλογημένη ἡ ἐρχομένη βασιλεία ἐν ὀνόματι Κυρίου τοῦ πατρός ἡμῶν Δαυΐδ· ὡσαννὰ ἐν τοῖς ὑψίστοις.  Καὶ εἰσῆλθεν εἰς ῾Ιεροσόλυμα ὁ ᾿Ιησοῦς καὶ εἰς τὸ ἱερόν· καὶ περιβλεψάμενος πάντα, ὀψίας ἤδη οὔσης τῆς ὥρας, ἐξῆλθεν εἰς Βηθανίαν μετὰ τῶν δώδεκα. Καὶ τῇ ἐπαύριον ἐξελθόντων αὐτῶν ἀπὸ Βηθανίας ἐπείνασε·  καὶ ἰδὼν συκῆν ἀπὸ μακρόθεν ἔχουσαν φύλλα, ἦλθεν εἰ ἄρα τι εὑρήσει ἐν αὐτῇ· καὶ ἐλθὼν ἐπ᾿ αὐτὴν οὐδὲν εὗρεν εἰ μὴ φύλλα· οὐ γὰρ ἦν καιρὸς σύκων.  καὶ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτῇ· μηκέτι ἐκ σοῦ εἰς τὸν αἰῶνα μηδεὶς καρπὸν φάγοι. καὶ ἤκουον οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ. Καὶ ἔρχονται πάλιν εἰς ῾Ιεροσόλυμα· καὶ εἰσελθὼν ὁ ᾿Ιησοῦς εἰς τὸ ἱερὸν ἤρξατο ἐκβάλλειν τοὺς πωλοῦντας καὶ τοὺς ἀγοράζοντας ἐν τῷ ἱερῷ, καὶ τὰς τραπέζας τῶν κολλυβιστῶν καὶ τὰς καθέδρας τῶν πωλούντων τὰς περιστερὰς κατέστρεψε,  καὶ οὐκ ἤφιεν ἵνα τις διενέγκῃ σκεῦος διὰ τοῦ ἱεροῦ,  καὶ ἐδίδασκε λέγων αὐτοῖς· οὐ γέγραπται ὅτι ὁ οἶκός μου οἶκος προσευχῆς κληθήσεται πᾶσι τοῖς ἔθνεσιν; ὑμεῖς δὲ αὐτὸν ἐποιήσατε σπήλαιον λῃστῶν.  καὶ ἤκουσαν οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι καὶ οἱ ἀρχιερεῖς, καὶ ἐζήτουν πῶς αὐτὸν ἀπολέσωσιν· ἐφοβοῦντο γὰρ αὐτόν, ὅτι πᾶς ὁ ὄχλος ἐξεπλήσσετο ἐπὶ τῇ διδαχῇ αὐτοῦ. καὶ ὅτε ὀψὲ ἐγένετο, ἐξεπορεύετο ἔξω τῆς πόλεως.» Μάρκος 11: 7- 19.

Σύμφωνα με τα ανωτέρω, ο Ιησούς αφού εισήλθε θριαμβευτικά στην Ιερουσαλήμ την Παρασκευή…αναχώρησε μετά από λίγο δίοτι βράδιασε και πήγε στην Βηθανία για να επιστρέψει την ΕΠΟΜΕΝΗ ημέρα = ΣΑΒΒΑΤΟ…..ΔΙΑΝΥΟΝΤΑΣ ΠΑΛΙ ΤΗΝ ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΒΗΘΑΝΙΑ – ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ και βρίσκοντας τους εμπόρους να ΑΓΟΡΑΖΟΥΝ και να ΠΩΛΟΥΝ στο Ναό ανήμερα ΣΑΒΒΑΤΟΥ !!!!!!!

Βλέπετε άφρονες Αιρετικοί που οδηγεί η απαράδεκτη επιχειρηματολογία σας;;; Νομίζετε ότι είναι εύκολο να διαψεύσετε την Ορθοδοξία ; Είστε γελασμένοι…..Αυτοδιαψεύδεστε και ρεζιλεύεστε !

Η ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΒΗΘΑΝΙΑ- ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ

        Η απόσταση ΒΗΘΑΝΙΑ – ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ είναι περίπου 2 μίλια/ 3 χιλιόμετρα. « ἦν δὲ ἡ Βηθανία ἐγγὺς τῶν ῾Ιεροσολύμων ὡς ἀπὸ σταδίων δεκαπέντε» Ιωάννης 11:18

« καὶ ταῦτα εἰπὼν βλεπόντων αὐτῶν ἐπήρθη, καὶ νεφέλη ὑπέλαβεν αὐτὸν ἀπὸ τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν.  καὶ ὡς ἀτενίζοντες ἦσαν εἰς τὸν οὐρανὸν πορευομένου αὐτοῦ, καὶ ἰδοὺ ἄνδρες δύο παρειστήκεισαν αὐτοῖς ἐν ἐσθῆτι λευκῇ, οἳ καὶ εἶπον· ἄνδρες Γαλιλαῖοι, τί ἑστήκατε ἐμβλέποντες εἰς τὸν οὐρανόν; οὗτος ὁ ᾿Ιησοῦς ὁ ἀναληφθεὶς ἀφ᾿ ὑμῶν εἰς τὸν οὐρανόν, οὕτως ἐλεύσεται, ὃν τρόπον ἐθεάσασθε αὐτὸν πορευόμενον εἰς τὸν οὐρανόν. Τότε ὑπέστρεψαν εἰς ῾Ιερουσαλὴμ ἀπὸ ὄρους τοῦ καλουμένου ἐλαιῶνος, ὅ ἔστιν ἐγγὺς ῾Ιερουσαλήμ, σαββάτου ἔχον ὁδόν.» Πράξεις 1:9-12

Το όρος των Ελαιών είναι ακριβώς έξω από την Ιερουσαλήμ σε απόσταση που η Γραφή ονομάζει «σαββάτου  ὁδόν». Η Βηθανία όμως θλιβεροί αιρετικοί είναι σε μεγαλύτερη απόσταση ! Σε απόσταση που δεν επετρέπετο να διανυθεί το Σάββατο !

Οι Αιρετικοί εκτός από άγνοια της Αγίας Γραφής έχουν και άγνοια της Γεωγραφίας της Αγίας Γης !!!

«οἱ δὲ ἐχθροὶ ἡμῶν ἀνόητοι» Δευτερονόμιον 32:31

Αν ο Ιησούς Σταυρώθηκε Τετάρτη….τότε το προηγούμενο Σάββατο παραβίασε τον Νόμο  διανύοντας την απόσταση Βηθανία- Ιερουσαλήμ και στο Ιερό βρήκε ανθρώπους να κάνουν αγορές και πωλήσεις !!! Θα συνέλθετε κακόμοιροι  αιρετικοί ;

Από τα παραπάνω έγινε σαφές ότι είτε από την 14η Νισάν αρχίσουμε την μέτρηση των 6 ημερών πριν το Πάσχα  (των 6 ημερών πριν το Πάσχα που ο Ιησούς πήγε στην Βηθανία ) είτε από την 13η Νισάν….το αποτέλεσμα είναι το αυτό….ο Ιησούς παραβιάζει τον Νόμο διανύοντας απόσταση πιο μεγάλη από αυτην που επετρέπετο να διανυθεί το Σάββατο διότι αν η 14η Νισάν είναι η πρώτη ημέρα πριν το Πάσχα τότε η ημέρα της θριαμβευτικής εισόδου του Ιησού στα Ιεροσόλυμα είναι Σάββατο….αν η 13η Νισάν είναι η πρώτη ημέρα πριν το Πάσχα τότε η επομένη της θριαμβευτικής του εισόδου  στα Ιεροσόλυμα, που ο Ιησούς ξανά-  διένυσε την ίδια απόσταση (Βηθανία – Ιερουσαλήμ) είναι πάλι Σάββατο !!! Αδιέξοδο αιρετικοί !

Ο πίνακας  παρακάτω περιγράφει τα πιθανά σενάρια - συνδιασμούς Σταύρωσης και μέτρησης των 6 ημερών προ του Πάσχα  για Τετάρτη και Πέμπτη ( ναι υπάρχει και αυτή η αιρετική άποψη ….) και  στην τελευταία στήλη είναι το Ορθόδοξο σενάριο της  Παρασκευής. Βλέπουμε ότι τα άλλα σενάρια έχουν περιπτώσεις που παρουσιάζουν τον Ιησού να διανύει απόσταση μεγαλύτερη της Οδού Σαββάτου ημέρα Σάββατο !!! Και μετά κατηγορούν – συκοφαντούν εμάς…..

ΣΑΛΤΑΟΥΡΑΣ   ΧΡΗΣΤΟΣ

Αναρτήθηκε από Κατάνυξις Ιστολόγιο στις 3/23/2014 07:46:00 μ.μ.

Συνέντευξη ερημίτη-μοναχού που ζεί στην έρημο του Αγίου Όρους

1. Στο μυαλό μας το Άγιον Όρος είναι ένα ησυχαστήριο όπου μπορεί κανείς να βρεί τον εαυτό του, να ηρεμήσει και να νιώσει πιο κοντά στο Θεό. Είναι τόσο απλό, όπως οι «απλοί» άνθρωποι το φαντάζονται;

Καταρχήν δεν είναι απλοί οι άνθρωποι. Είναι σύνθετοι, και αυτό είναι το πρόβλημα. Ο Θεός μας έπλασε «μονοειδείς», με έναν λογισμό, και εμείς έχουμε διασκορπίσει την ενότητα του νού μας σε χιλιάδες περισπασμούς. Αυτό που προσπαθούν να επιτύχουν οι πλείστοι των μοναχών, των κατοίκων του Αγίου Όρους, είναι η ενοποίηση των λογισμών, ή αλλιώς η Θέωση, ή νήψη, ή φωτισμός ή όπως θέλει κανείς να το πεί. Είναι ένας δρόμος δύσκολος όμως, και πολλές φορές αποκάμνει ο οδοιπόρος-μοναχός. Γι’ αυτό θα δείτε πολλές φορές και ανθρώπινα πάθη. Όμως υπάρχει η μετάνοια, οπότε η ζωή εδώ μοιάζει με ένα σφυροκόπημα, άλλοτε χτυπάς, άλλοτε σταματάς για μια ανάσα, αλλά ξαναχτυπάς, μέχρι να πάρει ο εσωτερικός σου άνθρωπος το επιθυμητό σχήμα. Χωρίς ηρεμία, δεν μπορείς να δείς τον έσω άνθρωπο, όπως στο θολό νερό δεν μπορείς να δείς το πρόσωπό σου. Μόλις ηρεμήσει το νερό θα το δείς.

2. Περιγράψτε μας το Άγιο Όρος, από ποιά μέρη αποτελείται, από ποιούς ανθρώπους, τι κατηγορίες μοναχών ζούν εκεί - επειδή κυρίως οι γυναίκες που δεν έχουν πρόσβαση αναρωτιούνται πως είναι αυτό το μέρος, μια ουσιαστικά άλλη «κοινωνία», έτσι; Μιλήστε μας σαν να είστε ξεναγός. Ταξιδέψτε τη φαντασία των ανθρώπων που δεν σας έχουν επισκεφθεί ποτέ.

Το Άγιον Όρος έχει μια ζωή ασκητισμού περί τα 1400 έτη, από τον Όσιο Πέτρο τον Αθωνίτη, και μια ζωή 1000 ετών Κοινοβιακού βίου, από τον Άγιο Αθανάσιο, ιδρυτή της Μεγίστης Λαύρας (963μ.Χ.) Μετά από πολλές ανακατατάξεις, μάχες και εξισορροπήσεις κατέληξε να φιλοξενεί τρεις τρόπους ζωής:

• Τον Κοινοβιακό, δηλ. τη ζωή σε μία εκ των 20 Ιερών Μονών, όπου ζούν μαζί από 20 μέχρι 120 μοναχοί, υπό την πνευματική καθοδήγηση του Ηγουμένου.

• Τον Σκητιώτικο, δηλ. τη ζωή σε μία Σκήτη όπως π.χ. της Αγίας Άννης, όπου κανονικά ζούν μαζί μέχρι 4 μοναχοί, υπό την πν. καθ. του «Γέροντα» της «Καλύβης». Χαρακτηριστικό της Σκήτης είναι το «Κυριακό», η κεντρική εκκλησία όπου μαζεύονται όλοι οι Πατέρες της Σκήτης, δηλ. όλα τα «Καλύβια» ή Κελλιά, κάθε Κυριακή και Εορτή. Υπεύθυνός της Σκήτης είναι ο «Δικαίος», λειτούργημα διαρκείας ενός έτους.

• Τον Ερημικό ή Ασκητικό. (α- στερητικό και σκήτη). Εδώ κατοικούν πάλι μέχρι 3 μοναχοί σε ένα Κελλί, καλύβι, ή ξεροκάλυβο (δεν έχει πρόσβαση σε τρεχούμενο νερό, σήμερα ελάχιστα) υπό την πνεύμ. Καθοδ. του Γέροντα. Η διαφορά είναι ότι στην «Έρημο» δεν υπάρχει «Κυριακό» και κάθε κελλί είναι υπεύθυνο για όλες τις λειτουργίες του. Φυσικά όλα τα κελλιά και όλες οι Σκήτες υπάγονται διοικητικά σε μία εκ των 20 Ι.Μ.

Όλοι ανεξαιρέτως οι μοναχοί έχουν ένα ή περισσότερα διακονήματα και ένα ή περισσότερα «εργόχειρα». Διακονήματα είναι οι εργασίες που σχετίζονται με την εύρυθμη λειτουργία της Ι.Μ., ή του Κελλιού, της Εκκλησίας, των υπολοίπων χώρων, ενώ εργόχειρο θεωρείται κάτι που δημιουργείται με σκοπό την πώληση, για τα προς το ζην.Παραδείγματα διακονημάτων είναι εκκλησιαστικός, φούρναρης, μάγειρας, βουρδουνάρης (υπεύθυνος μουλαριών, όπου δεν υπάρχουν δρόμοι), ψαράς, ράφτης κλπ. Παραδείγματα εργοχείρων είναι αγιογράφος, σκαλιστής ξύλου, σφραγιδοποιός, λιβανοποιός, κομποσχοινάς κλπ. «Σώμα έργασαι ίνα τραφής, ψυχή νήφε ίνα σωθής.» (Γεροντικό)

3. Ποιά είναι η διαφορά του ασκητή ή ερημίτη από τους Κοινοβιάτες και γιατί θεωρούνται οι πιο αυστηροί μοναχοί;

π. Γεώργιος Μεταλληνός - Πίστη καὶ Ἐπιστήμη στὴν Ὀρθόδοξη Γνωσιολογία καὶ Μεθοδολογία ΤΟ 8ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ: ΣΧΕΣΕΙΣ & ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ π. Γ. ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΥ

---

Μέσα ἀπὸ τὴν προοπτικὴ τῆς ὀρθόδοξης πατερικῆς παράδοσης θὰ ἐπιχειρηθεῖ στὴ συνέχεια ἡ προσέγγιση τοῦ θέματος αὐτοῦ. Μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο ἀνοίγει μία ἱστορικο-πνευματικὴ προοπτική, ποὺ φανερώνει συνάμα τὴν ἑτερότητα καὶ διαφορότητα τοῦ κόσμου, στὸν ὁποῖο ἑκούσια ἐνταχθήκαμε, ἀπὸ τὸν κόσμο τῆς ρωμαίικης (ἑλληνορθόδοξης) παράδοσής μας.

α. Πρόβλημα ἢ ψευδοπρόβλημα;

Ἡ ἀντίθεση καὶ κατὰ συνέπεια ἡ σύγκρουση πίστης καὶ ἐπιστήμης συνιστᾶ πρόβλημα μὲν γιὰ τὴ δυτικὴ (φράγκο-λατινική) σκέψη καὶ ψευδοπρόβλημα γιὰ τὴν ὀρθόδοξη πατερικὴ παράδοση. Ἡ ἐπισήμανση αὐτὴ θεμελιώνεται στὰ ἱστορικὰ δεδομένα τῶν δυὸ χώρων.
Ἡ διλημματικὴ (δῆθεν) σχέση «πίστη ἢ ἐπιστήμη» ἐμφανίζεται στὴ Δυτικὴ Εὐρώπη τὸ 17ο αἰ. συγχρόνως μὲ τὴν ἀνάπτυξη τῶν θετικῶν ἐπιστημῶν. Τότε περίπου ἀρχίζουν καὶ οἱ πρῶτες ὀρθόδοξες τοποθετήσεις στὸ θέμα. Εἶναι δὲ γεγονὸς ὅτι ὅλες οἱ ἐξελίξεις στὴ Δύση γίνονται πιὰ ἐρήμην τῆς Ὀρθοδοξίας. Στοὺς τελευταίους αἰῶνες ἔχει συντελεσθεῖ ἡ πνευματικὴ διαφοροποίηση τῆς Δύσης ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη Ἀνατολή, πράγμα ποὺ σημαίνει τὴν ἀπο-ορθοδοξοποίηση καὶ ἀπο-εκκλησιοποίηση τοῦ δυτικοῦ εὐρωπαϊκοῦ χώρου, μὲ τὴν ἐκφιλοσόφηση καὶ ἐκνομίκευση τῆς πίστης καὶ τελικὰ τὴ θρησκειοποίησή της (γιὰ τὶς ἐξελίξεις αὐτὲς βλ. Χρ. Γιανναρᾶ, Ὀρθοδοξία καὶ Δύση, Ἀθήνα 1992). Ἔτσι, ἡ Ὀρθοδοξία μένει ἱστορικὰ ἀμέτοχη στὴ γένεση τοῦ σημερινοῦ δυτικοευρωπαϊκοῦ πολιτισμοῦ, ὁ ὁποῖος εἶναι «ἄλλο καὶ ἄλλο» σὲ σχέση μὲ τὸν πολιτισμὸ τῆς Ὀρθόδοξης Ἀνατολῆς.
Σταθμοὶ στὴν ἀλλοτριωτικὴ πορεία τῆς Δυτικῆς Εὐρώπης εἶναι: ὁ σχολαστικισμὸς (13ος αἰ.), ὁ νομιναλισμὸς (14ος αἰ.), ὁ οὐμανισμός/ἀναγέννηση (15ος αἰ.), ἡ μεταρρύθμιση (16ος αἰ.) καὶ ὁ διαφωτισμὸς (17ος αἰ.). Πρόκειται γιὰ σειρὰ ἐπαναστάσεων καὶ συγχρόνως ρηγμάτων στὸν ἱστὸ τοῦ δυτικοευρωπαϊκοῦ πολιτισμοῦ, ποὺ γεννήθηκε ἀπὸ τὴ διαλεκτικὴ σχέση τῶν ρευμάτων αὐτῶν.
Ὁ σχολαστικισμὸς ἐρείδεται γνωσιολογικὰ στὴν ἀποδοχὴ τῶν πλατωνικῶν ἀρχετύπων εἰδῶν (realia).Ὁ κόσμος μας νοεῖται ὡς ἀπεικόνιση τῶν ὑπερβατικῶν ἀρχετύπων (ρεαλισμός). Ὄργανο τῆς γνώσης εἶναι ἡ διάνοια-λογική. Ἡ γνώση -καὶ τοῦ Θεοῦ-συντελεῖται μὲ τὴ διείσδυση τοῦ λογικοῦ στὴν οὐσία τῶν ὄντων. Πρόκειται γιὰ θεμελίωση τῆς μεταφυσικῆς θεολόγησης, ποὺ προϋποθέτει, τὴν analogiam entis (ἀναλογία τοῦ ὄντος), τὴν ὀντολογικὴ κατὰ συνέπεια σχέση Θεοῦ καὶ κόσμου.
Ὁ νομιναλισμὸς (ὀνοματοκρατία) δέχεται, ὅτι τὰ ὑπερβατικὰ ἀρχέτυπα (universalia) εἶναι ἁπλὰ ὀνόματα καὶ ὄχι ὀντότητες, ὅπως στὸ ρεαλισμό. Πρόκειται γιὰ διαπάλη πλατωνισμοῦ καὶ ἀριστοτελισμοῦ στὴν εὐρωπαϊκὴ σκέψη. Ὁ νομιναλισμὸς ὅμως ἀπέβη κατὰ κάποιο τρόπο τὸ DNA τοῦ εὐρωπαϊκοῦ πολιτισμοῦ, οὐσιαστικὰ στοιχεῖα τοῦ ὁποίου εἶναι ὁ δυαλισμὸς (φιλοσοφικά) καὶ ὁ ἀτομισμὸς (ὠφελιμισμός) κοινωνικά. Ἡ εὐδαιμονία θὰ ἀποβεῖ τὸ βασικὸ αἴτημα τοῦ εὐρωπαίου ἀνθρώπου, θεμελιωμένη θεολογικὰ στὴ σχολαστικὴ θεολογία τοῦ μεσαίωνα. Ὁ νομιναλισμὸς (δυαλισμὸς δηλαδή) εἶναι τὸ ὑπόβαθρο τῆς ἐπιστημονικῆς ἀνάπτυξης τοῦ εὐρωπαϊκοῦ κόσμου, τῶν θετικῶν δηλαδὴ ἐπιστημῶν.

Ο ληστής που έγινε μοναχός Μία αφήγηση του γέροντα Πορφύριου ΠΗΓΗ: Κ. Γιαννιτσιώτη, "Κοντά στο Γέροντα Πορφύριο"

Σε έναν κόσμο υπό τους νόμους της φθοράς, δεν είναι όλοι σε θέση να ενεργήσουν κατά τους νόμους της αγάπης και της ειρήνης του Κυρίου, που είναι ο σωστός τρόπος.

Διηγήθηκε ο Γέροντας Πορφύριος: «Ήταν κάποτε ένα μοναστήρι στο βουνό, όπου οι μοναχοί ζούσαν ειρηνικά. Μια μέρα έκαναν επιδρομή ληστές, μπήκαν μέσα στο  Ναό της Μονής αγριωποί και ο αρχηγός τους ζήτησε τον Ηγούμενο. Ένας μοναχός τον ειδοποίησε και εκείνος, που βρισκόταν μέσα στο Ιερό, παρακάλεσε τον αρχιληστή να περιμένει λίγο, ώσπου να τελειώσει μια εργασία του. Γονάτισε μπροστά στην Αγία Τράπεζα και άρχισε θερμή προσευχή  στο Χριστό, να τους γλιτώσει από αυτόν τον κίνδυνο. Ο αρχιληστής, στο διάστημα αυτό περιεργαζόταν τις τοιχογραφίες του Ναού. Άγριος όπως ήταν, τράβηξε την προσοχή του η εικόνα της μελλούσης κρίσεως και ιδιαίτερα του φοβερού δράκοντα, που έβγαζε φωτιές από το στόμα του και κατάπινε τους κολασμένους. Εκείνη τη στιγμή βγήκε από το Ιερό ο Ηγούμενος. Ο αρχιληστής, μόλις τον είδε, του είπε απότομα: «Θα μου δώσεις αμέσως όλους τους θησαυρούς του Μοναστηριού, γιατί αλλιώς θα σας σφάξουμε. Αλλά πρώτα θέλω να μου εξηγήσεις τι παριστάνει αυτή η ζωγραφιά».

    Ο Ηγούμενος, που εξακολουθούσε να προσεύχεται κρυφά, του εξήγησε, ότι από τη μια μεριά είναι ο Χριστός, που παίρνει μαζί Του στον Παράδεισο τους δικαίους και από την άλλη ο διάβολος-δράκοντας, που καταπίνει στην κόλαση τους αμαρτωλούς». «Ποιοι είναι αυτοί οι αμαρτωλοί;» ξαναρώτησε ο αρχιληστής. Ο Ηγούμενος του απάντησε: «Είναι αυτοί που κλέβουν, που σκοτώνουν, που βρίζουν, που ατιμάζουν, αυτοί που κάνουν κάθε κακό». «Δηλαδή, ρώτησε ανήσυχος, κι εγώ στην κόλαση θα πάω;» «Όπως φαίνεται, του λέει ο Ηγούμενος, για εκεί προορίζεσαι». «Και δεν υπάρχει τρόπος να γλυτώσω την κόλαση;» ρώτησε. «Υπάρχει», του απαντά ο Ηγούμενος. «Αν μετανοήσεις για όλες σου τις αμαρτίες, εξομολογηθείς, κοινωνήσεις και αγωνιστείς να αποφεύγεις το κακό και να κάνεις το καλό».

    «Πού μπορώ να το κάνω αυτό;» «Εδώ στο Μοναστήρι». Τότε ο αρχιληστής στρέφεται ξαφνικά στους ληστές που τον ακολουθούσαν και τους λέει: «Εγώ θα μείνω εδώ.» Έφυγαν οι ληστές και ο αρχιληστής εξομολογήθηκε στον Ηγούμενο, που τον έκανε δόκιμο μοναχό. Του έβαλε και κανόνα, να μην κάνει τίποτα χωρίς να ρωτάει ένα γέροντα μοναχό, κοντά στον οποίο θα έκανε το διακόνημά του.

Χαριτωμένα"... αλλά καθόλου αστεία

 

[Το ακόλουθο άρθρο εμφανίστηκε στο περιοδικό The Word magazine, Μάϊος 2004 (Τεύχος 48, No.5).] http://southern-orthodoxy.blogspot.com/2004/05/gay-but-not-funny.html

Δεν είναι καθόλου αστείο το να γελάμε με έναν ομοφυλόφιλο. Ούτε όμως είναι αστείο, το να του δίνουμε την εντύπωση ότι ΔΕΝ κινδυνεύει η σωτηρία της ψυχής του!

Όσοι σπουδάζουν την τέχνη της κωμωδίας ξέρουν πως για να «πιάσει» το χιούμορ τους, πρέπει αυτό να περιέχει κάποια ομοιότητα με την αλήθεια. 

Μία αλήθεια για το χιούμορ: συνήθως είναι εις βάρος κάποιου. Κάτι που εσύ θεωρείς αστείο, κάποιος άλλος το θεωρεί προσβλητικό, και αντιστρόφως. 

Αυτό ισχύει και στο ζήτημα του σεξ. Αν και μπορεί να μην είναι πάντοτε χιουμοριστική, είναι πάντως δυνατόν η οποιαδήποτε συζήτηση περί σεξ να εκληφθεί ως προσβλητική.  Η εποχή μας είναι σεξουαλικά υπερτονισμένη, και υπερβολικά «ευαίσθητη».  Και όλοι μας, κάθε άνδρας, κάθε γυναίκα και παιδί, παλεύουμε με την σεξουαλικότητά μας, με το πεπτωκός σώμα μας, και με την σχέση μας με τον Θεό και τους άλλους.

Κάποτε είχα ακούσει για έναν ιερέα που έκανε κήρυγμα για το σεξ στην εκκλησία του.  Άρχισε, ρωτώντας το εκκλησίασμα: 

«Πόσοι από εσάς ΔΕΝ είστε έγγαμοι;» 

Αφού σηκώθηκαν αρκετά χέρια, ξαναρώτησε:

«Πόσοι από εσάς ΕΙΣΤΕ έγγαμοι;» 

Μετά, δείχνοντας τους δεύτερους και στην συνέχεια τους πρώτους, είπε:

«Εντάξει, εσείς μπορείτε. Εσείς δεν μπορείτε.» 

Αυτό είναι αλήθεια.  Οι θεάρεστες σεξουαλικές σχέσεις ανήκουν σε άνδρα και γυναίκα, μέσα στο ιερό Μυστήριο του Γάμου. Τελεία και παύλα. Όλα τα άλλα είναι απλώς υποσημειώσεις στο αξίωμα αυτό.

Είναι το πιστεύω διαφόρων Γνωστικών αιρέσεων, πως μονάχη η ψυχή είναι αγνή, και το σώμα αμαρτωλό. Εμείς δεν το δεχόμαστε αυτό. Το σεξ ΔΕΝ είναι αμαρτία. Σεξουαλικές επιθυμίες και αισθήματα ΔΕΝ είναι –αφ’ εαυτού τους- αμαρτωλά.  Τα σώματά μας ΔΕΝ είναι αμαρτωλά.  Ο Χριστός είναι ο Σωτήρας εκείνος που σώζει ατόφια την ανθρωπότητα – συμπεριλαμβανομένου και του σώματός της.  Η κατάχρηση του σεξ, η κατάχρηση του σώματός μας – αυτά είναι αμαρτωλά.  Αντίθετα με τα συνθήματα που αναγράφονται στα αυτοκόλλητα των αυτοκινήτων περί του αντιθέτου, τα σώματά μας ΔΕΝ μας ανήκουν.  Έχοντας λυτρωθεί από τον Χριστό, το σώμα μας είναι ναός του Αγίου Πνεύματος.  Ό,τι λοιπόν μαγαρίζει το σώμα, κάνει ζημιά και στην ψυχή.

Ο στόχος και ο σκοπός της ζωής (+ Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού)

Οκτωβρίου 1, 2011 — anaxoriti «Και ο Λόγος έγινε άνθρωπος και έστησε τη σκηνή του ανάμεσά μας, και είδαμε τη θεϊκή του δόξα, τη δόξα που ο μοναχογιός την έχει απ’ τον Πατέρα και ήρθε γεμάτος χάρη θεϊκή κι αλήθεια για μας» (Ιω. 1, 14.). « Ο Θεός, λοιπόν, η αρχή και ο σκοπός των πάντων, ενώ οδήγησε πολλούς υιούς στη δόξα, έπρεπε να οδηγήσει τον αίτιο της σωτηρίας τους στην ολοκλήρωση του έργου του με το πάθος» (Εβρ. 2, 10.).
Αφού η εικόνα έπεσε και έγινε κομμάτια, δεν μπορούσε να μεσολαβήσει για την ανανέωσή της κανένας άλλος παρά μόνο ο πρώτος δημιουργός, αυτός που «είπε και έγιναν, που έδωσε εντολή και δημιουργήθηκαν» (Ψαλμ. 32, 9.). «Όταν έφθασε η ώρα που είχε καθορίσει ο Θεός», η ώρα της απόλυτης θείας θελήσεως για τη σωτηρία, «απέστειλε τον Υιό του, ο οποίος γεννήθηκε από μια γυναίκα και υποτάχθηκε στο νόμο, για να εξαγοράσει τους υπόδουλους στο νόμο, για να γίνουμε παιδιά του Θεού»(Γαλ. 4,4-5).
Την ημέρα που γιορτάζουμε το σχέδιο του Θεού για τη σωτηρία του κόσμου, τα Χριστούγεννα, επισκέφθηκε ο Θεός το λαό του και «ο Λόγος πήρε σάρκα, έγινε άνθρωπος»(Ιω.1,14.).Ποτέ δεν ακούστηκε προηγουμένως στην παγκόσμια ιστορία περισσότερο χαρμόσυνη είδηση απ’ αυτήν, ότι «ο Λόγος έγινε άνθρωπος».

Η ποικιλία των πειρασμών κατά τον Όσιο Ιωσήφ τον Ησυχαστή Οκτωβρίου 3, 2011 — anaxoriti

Λέγονται πειρασμοί, επειδή γεννούν πείρα και κατά τον αόρατο πόλεμο γίνονται φορείς πνευματικής γνώσεως στους προσεκτικούς. Πειρασμός είναι και λέγεται κάθε αντίθεση στον αγώνα μας για την πίστη και την ευσέβεια, ενώ φροντίζουμε για την υποταγή μας στον Θεό. Κατά την γνώμη των Πατέρων υπάρχουν ποικίλες υποδιαιρέσεις πειρασμών. Άλλοι είναι οι πειρασμοί των αγωνιστών, για να προσθέσουν κέρδος και πρόοδο στον αγώνα τους· άλλοι είναι οι πειρασμοί των ράθυμων και απρόθυμων, για να προφυλάσσονται από τα βλαβερά και επικίνδυνα· άλλοι είναι οι πειρασμοί αυτών που νυστάζουν και κοιμούνται, για να τους ξυπνήσουν. Διαφορετικοί είναι οι πειρασμοί αυτών που απομακρύνονται και πλανώνται, για να πλησιάσουν κοντά στο Θεό· διαφορετικοί τέλος είναι οι πειρασμοί των δικαίων και φίλων του Θεού, για να κληρονομήσουν την επαγγελία. Υπάρχουν και πειρασμοί των τελείων, που επιτρέπει ο Θεός, για να τους προβάλλει στην Εκκλησία ως στήριγμα των πιστών και ως παράδειγμα προς μίμηση. Υπάρχει και άλλο είδος πειρασμών των τελείων, όπως του Κυρίου και των Αποστόλων, που πλήρωσαν τον νόμο της (επι)κοινωνίας με τον κόσμο σηκώνοντας τους δικούς μας πειρασμούς.
Στον νόμο αυτό της “κοινωνίας” μετέχουν και οι πνευματικοί Πατέρες σηκώνοντας τα βάρη και τις αδυναμίες των πνευματικών παιδιών τους με προσευχές και διάφορους αγώνες που συμπληρώνουν τις ελλείψεις των άλλων. Κατά τους Πατέρες υπάρχει και ένας άλλος τρόπος “κοινωνίας” σε ξένους πειρασμούς: Όποιος κατηγορεί “κοινωνεί” με τους πειρασμούς του κατηγορουμένου, όποιος συκοφαντεί με τους πειρασμούς του συκοφαντουμένου, όποιος άδικεί με τούς πειρασμούς του αδικούμενου, ιδίως μάλιστα όταν ο αδικούμενος υπομένει αγόγγυστα τη ζημιά.

Διδαχές Γερόντων Οκτωβρίου 28, 2011 — anaxoriti

Διδαχές Γερόντων

Οκτωβρίου 28, 2011 — anaxoriti

Διδαχές Γερόντων

για το θάνατο, για την ψυχή, για τη φιλαργυρία, τους σύγχρονους ανθρώπους, για την Ορθοδοξία, την αντιμετώπιση των αιρετικών, για τη φύση και τη σημερινή Ελλάδα.

Από το βιβλίο «Διδαχές Γερόντων» του πρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

α’. Για το θάνατο

1.   Ο Γέροντας  Φιλόθεος έλεγε ότι ο άνθρωπος στην παρούσα ζωή περνάει από πολλές δυσκολίες, τις όποιες πρέπει να αντιμετωπίζει με πίστη στο Θεό. Ειδικό­τερα τόνιζε: «Ή παρούσα πρόσκαιρη ζωή μοιάζει με θά­λασσα και εμείς οι άνθρωποι είμαστε πλοιάρια. Και όπως τα πλοία πού ταξιδεύουν στη θάλασσα δεν συναντούν μό­νο γαλήνη αλλά πολλές φορές συναντούν ισχυρούς ανέ­μους και μεγάλες τρικυμίες και κινδυνεύουν, έτσι και ε­μείς, οι όποιοι ταξιδεύουμε στη θάλασσα της πρόσκαιρης ζωής, συναντούμε πολλές φορές ισχυρούς ανέμους, και μεγάλες τρικυμίες, σκάνδαλα, πειρασμούς, ασθένειες, θλί­ψεις,   στενοχώριες,   διωγμούς και  διάφορους κινδύνους. Δεν πρέπει όμως να δειλιάζουμε. Να έχουμε θάρρος, αν­δρεία, πίστη. Και αν ως άνθρωποι ολιγόψυχοι και ολιγόπιστοι δειλιάσουμε στους κινδύνους, να φωνάξουμε στο Χριστό όπως ό Πέτρος και εκείνος θα απλώσει το χέρι του και θα μας βοηθήσει».

2.  Οι Γέροντες αντιμετώπιζαν το θάνατο με γενναιό­τητα και βαθιά πίστη στην αιώνια ζωή. Ενδιαφέροντα τα όσα έλεγε παραβολικά ο Γέροντας  Γεώργιος, καθώς αισθανόταν ότι το τέλος της επίγειας ζωής του ήταν πολύ κοντά: «Πρέπει να φύγω. Είναι θέλημα Θεού και πρέπει να φύγω, γιατί η αμαρτία προχώρησε πολύ. Μέσα στο βούρκο της αμαρτίας κυλιέται ο κόσμος και δεν το κατα­λαβαίνει. Και αυτά έμενα με κουράζουν. Πρέπει να φύγω. Εκείνο πού λυπάμαι όμως είναι τα δέντρα πού φύτεψα στο περιβόλι, γιατί είναι ακόμα μικρά και αδύνατα. Δεν πρόλαβαν να μεστώσουν, να γίνουν δέντρα με γερό κορμό και με τον πρώτο αέρα θα λυγίσουν». «Έκανα ένα κοπάδι πρόβατα και είμαι τσοπάνος και φροντίζω τα πρόβατα μου να είναι όπως εγώ τα θέλω. Όταν όμως θα φύγω, το κοπάδι μου θα σκορπίσει.  Θα μείνουν βέβαια πρόβατα στη μάντρα μου, αλλά πολλά θα φύγουν και θα ταλαν­τεύονται εδώ και εκεί. Θα έρθουν και ξένα πρόβατα στη μάντρα μου και θα διδαχτούν από τα πιστά μου πρόβατα και δεν θα λυγίσουν με κανένα τρόπο». Και άλλοτε έλεγε σε πνευματικά του τέκνα: «Μη στενοχωριέστε, γιατί όλοι θα φύγουμε από εδώ. Περαστικοί διαβάτες είμαστε. Εδώ ήρθαμε για να δείξουμε τα έργα μας και να φύγουμε».

3. Για τη μνήμη του θανάτου, ό Γέροντας Δανιήλ έλεγε:  «Όταν θυμάμαι το θάνατο, πατώ την αλαζονεία μου, κατανοώ ότι δεν είμαι τίποτα, συναισθάνομαι ότι ό πλούτος, η τιμή και η φθαρτή φαντασία είναι μάταια και ανωφελή και μόνο η ταπεινή επίγνωση του εαυτού μου και ή αγάπη του πλησίον μου και τα παραπλήσια με αυτά καλά μπορούν να με βοηθήσουν κατά την ώρα της εξόδου μου. Όταν όμως αποχαιρετήσω τη μνήμη του θανάτου, τότε και το λογιστικό και το επιθυμητικό και το θυμικό της ψυχής μου γεμίζουν με ξένους και αντίξοους λογισμούς και γίνομαι χλεύη ανθρώπων και δαιμόνων».

4. Σε ερώτηση κάποιας γυναίκας αν είναι αμαρτία η επιθυμία του θανάτου, ό Γέροντας Ιωήλ απάντησε: «Αν επιθυμείς να πεθάνεις για να απαλλαγείς από τα βάσανα, βέβαια είναι αμαρτία, διότι είναι σαν να γογγύζεις κατά του Θεού πού επιτρέπει τα βάσανα σου. Αν όμως επιθυ­μείς να πεθάνεις για να μην αμαρτάνεις και λυπείς με τις αμαρτίες σου το Θεό, αυτό δεν είναι καθόλου αμαρτία. Αν πάλι επιθυμείς να πεθάνεις, διότι δεν αντέχεις το χω­ρισμό σου από το Θεό και θέλεις να μεταβείς το συντο­μότερο κοντά του, τότε η επιθυμία σου αυτή είναι τρισευλογημένη».

5.  Ρώτησαν το Γέροντα Επιφάνιο αν φοβάται το θάνατο και εκείνος απάντησε: «Το θάνατο δεν τον φοβά­μαι, όχι βέβαια ένεκα των έργων μου, αλλά επειδή πιστεύω στο έλεος του Θεού».

6.  Έλεγε ό Γέροντας Αμφιλοχίας: «Με τη χάρη του Θεού ο άνθρωπος πετυχαίνει την πνευματική του ανύ­ψωση,   μεταμορφώνεται,   γίνεται   άλλος   άνθρωπος,   του φεύγει ό φόβος. Δεν φοβάται το θάνατο και τούτη τη ζωή, όσο καλή και αν φαίνεται, τη θεωρεί σκλαβιά».

Φιλόθεος Ζερβάκος, γέρων: Αχαριστία∙ όταν σας πικραίνουν οι ευεργετηθέντες Μαρτίου 6, 2013 — anaxoriti

O Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός ευεργέτησε την ανθρωπότητα, και ιδιαιτέρως τους συμπατριώτες του Ιουδαίους, με ποικίλες και πολύτροπες ευεργεσίες. Όμως έλαβε ως αμοιβή από τους ευεργετηθέντες ονειδισμούς, εμπτυσμούς, κολαφισμούς, μαστιγώσεις, καταφρονήσεις΄ δέχτηκε στο κεφάλι του ένα στεφάνι πλεγμένο με αγκάθια, ποτίστηκε ξίδι και χολή και στο τέλος καταδικάστηκε με το σταυρικό θάνατο, το θάνατο της πιο μεγάλης ντροπής. Αλλά και στους Μαθητές του λίγο πρίν από το σταυρικό του θάνατο είπε: Άν καταδίωξαν εμένα, και σας θα κυνηγήσουν. Άν ετήρησαν το λόγο μου, και το δικό σας λόγο θα σεβαστούν και θα τηρήσουν… Επειδή δεν είστε ένα κομμάτι από τον αμαρτωλό κόσμο, θα σας μισήσει ο κόσμος ο αμαρτωλός.

Στον κόσμο μέσα θα δοκιμάσετε θλίψη, αλλά μην απελπίζεστε΄ η θλίψη θα μεταβληθεί σε χαρά και αυτή τη χαρά κανείς δεν θα μπορεί να σας την αφαιρέσει, γιατί θα είναι διαρκής, παντοτινή.

Λοιπόν μη λυπηθείτε. Μάλλον να χαρείτε, διότι με το που σας καταφρόνησαν οι άνθρωποι που ευεργετήσατε, περισσότερο σας τίμησαν. Σας ανέδειξαν συναθλητή και συναγωνιστή όλων εκείνων των μεγάλων και επιφανών ανδρών, που έπαθαν για την αγάπη, την αλήθεια, τη δικαιοσύνη, την καλοκαγαθία και που ο Κύριος τους εμακάρισε λέγοντας: Μακάριοι θα είστε, όταν σας μισήσουν οι άνθρωποι και σας ονειδίσουν και σας καταδιώξουν. Να χαίρεστε τότε, γιατί ο μισθός που θα πάρετε στους ουρανούς θα είναι μεγάλος.

Ο Κύριος, σαν ήταν κρεμασμένος επάνω στο Σταυρό, προσευχόταν για τους σταυρωτές του κι έλεγε: «Πάτερ, άφες αυτοίς΄ ου γαρ οίδασι τι ποιούσοι», που θα πει «Πατέρα, συγχώρεσε τους, γιατί δεν καταλαβαίνουν τι κάνουν». Όπως ο Κύριος, έτσι και οι περισσότεροι Άγιοι και μεγάλοι σοφοί και σπουδαίοι άνθρωποι, προσεύχονταν για τους εχθρούς, για κείνους που τους μισήσαν και τους αδικούσαν. Αυτούς να μιμηθούμε κι εμείς, για να έχουμε μεγάλο μισθό στους ουρανούς.

———————————————-

πηγή: Διδαχές πατρικές και Θαυμαστά γεγονότα  του Γέροντος ΦΙΛΟΘΕΟΥ Ζερβάκου (1884-1980), εκδ. “Ορθόδοξος Κυψέλη”.