Ὁ Θεὸς καὶ γνωριζόμενος παραμένει Μυστήριον (chan 7960909)

1. Ὁ Θεὸς καὶ γνωριζόμενος παραμένει Μυστήριον 

2. Περὶ τῶν ὀνομάτων τοῦ Θεοῦ εἰς τὴν Ἁγίαν Γραφήν 

3. Ποιὲς εἶναι οἱ προϋποθέσεις τῆς Πατερικῆς Θεολογίας 

4. Ποιὰ εἶναι ἡ βασικὴ διάκρισις μεταξὺ Ὀρθοδόξου καὶ μἠ Ὀρθοδόξου ἐμπειρίας τῆς θεοφανείας

Μέρος Α´

Ἀποσπάσματα ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ π. Ἰωάννου Ρωμανίδη μὲ τίτλο: "Δογματικὴ καὶ Συμβολικὴ Θεολογία τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας" (Τόμος Α΄, ἐκδόσεις Π. Πουρναρᾶ, Θεσ/κη, 1999) 1.Σελ. 97: «... Τὸν Θεὸν δὲν δύναται νὰ νοήση ὁ ἄνθρωπος, διότι ὁ Θεὸς ὑπερβαίνει τὸν νοῦν καὶ τὴν λογικὴν τοῦ ἀνθρώπου. Τὸν Θεὸν δὲν δύναται νὰ ἐκφράση ὁ ἄνθρωπος, διότι δὲν ὑπάρχει νόημα ἤ εἰκὼν κτιστὴ ὁμοία τῷ Θεῷ, ὥστε τὸ νόημα αὐτῆς νὰ δύναται νὰ ἐκφράση τὸν Θεόν. Καὶ ὅταν ἀκόμη ἀποκαλύπτη ὁ Θεὸς Ἑαυτὸν διὰ τοῦ Λόγου ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ, ὁ Θεός, γνωριζόμενος ἀγνώστως καὶ ὁρώμενος ἀοράτως, ὑπεραισθητῶς, ὑπερλογικῶς καὶ ὑπερνοητῶς, παραμένει μυστήριον, εἰς τὸν θεούμενον Προφήτην, Ἀπόστολον καὶ ῞Αγιον, διότι ὁ Θεὸς εἶναι "ὁ Ἑαυτὸν γινώσκων, ὁρῶν καὶ νοῶν διὰ τοῦ θεουμένου, ὅστις τῇ χάριτι ταύτῃ τοῦ αὐτοπτικοῦ Θείου Φωτὸς ὁρᾷ ἐν Θεῷ διὰ τοῦ Θεοῦ τὸν Θεόν". Εἰς τὴν θέαν ταύτην τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ μετέχει ὁλόκληρος ὁ ἄνθρωπος, ὅστις ὅμως ὁρᾶ οὐχὶ διὰ τοῦ σώματος, οὔτε διὰ τῆς ψυχῆς, ἀλλʼ ὁ Θεὸς ὁρᾶ διὰ τοῦ θεουμένου Ἑαυτόν. Ἐπίσης, διὰ τοῦ Θεοῦ ὁ θεούμενος γνωρίζει ἑαυτόν». 

2. Περὶ τῶν ὀνομάτων τοῦ Θεοῦ εἰς τὴν Ἁγίαν Γραφήν 

2. Σελ. 99: «... Τὰ περὶ Θεοῦ ὀνόματα ἐν τῇ Ἁγίᾳ Γραφῇ δὲν ἔχουν σκοπὸν νὰ ὁδηγήσουν τὸν ἄνθρωπον εἰς νοήματα νοησιαρχικὰ καὶ λογικὰ ἐπέχοντα τόπον ἀπολύτου γνώσεως τοῦ Θεοῦ, εἴτε τῆς οὐσίας, εἴτε τῆς ἐνεργείας Αὐτοῦ. Τὰ θεῖα ὀνόματα καὶ τὰ διδάγματα τοῦ Χριστοῦ, τῶν Προφητῶν καὶ τῶν Ἀποστόλων ἔχουν, ὡς μοναδικὸν σκοπόν, νὰ προετοιμάσουν πνευματικῶς τοὺς ἀνθρώπους, τοὺς γνωστικοὺς καὶ πιστούς, καὶ νὰ ὁδηγήσουν αὐτοὺς εἰς τὴν θέωσιν, δηλαδὴ εἰς τὴν μετὰ Θεοῦ μετʼ ἀλλήλων ἕνωσιν τῆς ἐν Χριστῷ θεωρίας τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ, ἥτις ὑπερβαίνει τὴν λογικὴν καὶ νόησιν τοῦ ἀνθρώπου καὶ ἀκόμη τὴν νόησιν τῶν ἀγγέλων».

3. Ποιὲς εἶναι οἱ προϋποθέσεις τῆς Πατερικῆς Θεολογίας. 

3.Σελ. 100: «... Τὰ ρητὰ καὶ τὰ νοήματα τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ τῶν Ἁγίων Πατέρων εἶναι τὰ μόνα μέσα διὰ τῶν ὁποίων δύναταί τις νὰ φθάση, διὰ τοῦ Χριστοῦ, εἰς τὴν ὑπερβαίνουσαν τὴν γνῶσιν ἐν Θεῷ θεωρίαν, ἥτις εἶναι ἡ κατʼ ἐξοχὴν Θεολογία. Συνοψίζομεν καὶ ἀνακεφαλαιοῦμεν τὰς μέχρι τοῦδε ἐξετασθείσας προϋποθέσεις τῆς Θεολογίας ταύτης:

1) Ἡ οὐσία τοῦ Θεοῦ εἶναι παντελῶς ἄγνωστος, ἀκατάληπτος, ἀνώνυμος, ἀμέτοχος, ἀπρόσιτος, ἄκτιστος, 

2) Μόνον ἡ φυσικὴ τῆς Θείας οὐσίας ἐνέργεια εἶναι μεθεκτὴ καὶ ὑπεραισθητῶς, ὑπερλογικῶς, ὑπερνοητῶς γνωστὴ εἰς τοὺς θεουμένους, 

3) Ἡ μέθεξις καὶ γνῶσις αὐτὴ τῆς Θεότητος ὑπὸ τῶν θεουμένων διαφέρει εἰς βαθμὸν ἀναλόγως μὲ τὸ στάδιον τελειότητος, 

4. Ποιὰ εἶναι ἡ βασικὴ διάκρισις μεταξὺ Ὀρθοδόξου καὶ μἠ Ὀρθοδόξου ἐμπειρίας τῆς θεοφανείας

4) Ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ περὶ Θεοῦ γνῶσις φθάνει εἰς τοὺς πιστοὺς μέσῳ τῶν θεουμένων καὶ τῶν ὑπʼ αὐτῶν χειροτονουμένων,

5. Ποιὸς εἶναι ὁ ἀληθινὸς θεολόγος

5) Ἡ περὶ Θεοῦ γνῶσις εἶναι εἰς τοὺς ἐκτὸς τῆς Ἱερᾶς Παραδόσεως ἀνθρώπους ἔμφυτος, ἀλλά, ἐπειδή λείπει ἡ αὐθεντικὴ περὶ Θεοῦ μαρτυρία τῶν ἐν θεωρίᾳ Θεοῦ διαβεβηκότων Προφητῶν, Ἀποστόλων καὶ Ἁγίων εἶναι συγκεχυμένη καὶ πεπλανημένη.