ΔΕΣΠΟΤΙΚΕΣ ΕΟΡΤΕΣ
Εκείνη την προγονική κατάρα και καταδίκη προ Χριστού την είχαμε όλοι κοινή και ίδια, χυμένη σε όλους από ένα προπάτορα, σαν να αναπτυσσόταν από τη ρίζα του γένους και να ήταν συνημμένη με τη φύση. Κανείς δεν μπορούσε να κάνει τίποτε απέναντι σε εκείνη τη κοινή κατάρα.
Αλλά ήλθε ο Χριστός ελευθερωτής της φύσεως, που μετέβαλε τη κοινή κατάρα σε κοινή ευλογία, αφού ανέλαβε την ένοχη φύση μας από την ακήρατη Παρθένο και την ένωσε στην υπόστασή του, νέα, χωρίς να έχει μετάσχει σε παλαιό σπέρμα, την κατέστησε αθώα και δικαιωμένη, ώστε και οι γεννώμενοι από αυτόν έπειτα κατά το πνεύμα να μένουν όλοι έξω από τη προγονική εκείνη κατάρα και καταδίκη.
Μετά τη γέννηση του Σωτήρος από τη Παρθένο Μαρία και την κατά το μωσαϊκό νόμο περιτομή την όγδοη μέρα, λέγει ο ευαγγελιστής Λουκάς, <<όταν συμπληρώθηκαν οι ημέρες του καθαρισμού αυτών κατά τον νόμο του Μωϋσέως, τον ανέβασαν στα Ιεροσόλυμα για να τον παρουσιάσουν στο Κύριο>>. Περιτέμνεται κατά το νόμο, ανεβάζεται και προσφέρεται θυσία.
Βλέπετε ότι ο ποιητής και δεσπότης του νόμου γίνεται καθ’ όλα υπήκοος στο νόμο; Καθιστώντας καθ’ όλα υπήκοο τη φύση μας στο Πατέρα και θεραπεύοντας τη κατ’ αυτή παρακοή μας και μετατρέποντας τη γι’ αυτή κατάρα σε ευλογία.
Όπως δηλαδή όλη η φύση μας ήταν στον Αδάμ, έτσι και στον Χριστό.
Και όπως δια του από τη γη Αδάμ όλοι όσοι ελάβαμε από εκείνο την ύπαρξη στραφήκαμε προς τη γη και ριφθήκαμε, αλλοίμονο, στον ‘Αδη, έτσι δια του από τον ουρανό Αδάμ, κατά τον απόστολο, όλοι ανακληθήκαμε στον ουρανό και αξιωθήκαμε την εκεί δόξα και χάρη. Ποιοί <<όλοι>>; Όσοι υιοποιήθηκαν κατά το Χριστό δια του Πνεύματος αποδείχθηκαν και δια των έργων πνευματικά τέκνα τούτου.
Όταν συμπληρώθηκαν οι ημέρες του καθαρισμού αυτών. Ποιών <<αυτών>>; Ο λόγος του νόμου είναι περί των γεννητόρων, που έχουν ανάγκη καθάρσεως. Εδώ που δεν υπάρχουν γεννήτορες, αλλά ήταν μόνο μητέρα και αυτή Παρθένος, που υπάρχει επίσης γέννηση παιδιού συλληφθέντος ασπόρως, οπωσδήποτε δεν υπήρχε ανάγκη καθαρισμού, αλλά ήταν έργο υπακοής και τούτο, που επανέφερε τη παρακούσασα φύση.
Όταν συμπληρώθηκαν οι ημέρες του καθαρισμού των, τον ανέβασαν για να τον παρουσιάσουν στο Κύριο, να τον αφιερώσουν, να καταστήσουν φανερό ότι είναι πρωτότοκος, σύμφωνα με το νόμο, <<κάθε αρσενικό παιδί που διανοίγει τη μήτρα, θα αποκληθεί αφιερωμένο στο Κύριο>>.
Στη συνέχεια τον ανέβασαν για να δώσουν θυσία, ένα ζεύγος τρυγονιών ή δύο νεοσσούς περιστεριών. Το ζεύγος των τρυγονιών δηλώνει τη σωφροσύνη των γονέων οι δε νεοσσοί των περιστεριών, σαν άπειροι γάμου, προεδήλωναν σαφώς τη Παρθένο και τον γεννηθέντα από τη Παρθένο αυτή που είναι έως το τέλος Παρθένος.
Ο δίκαιος και ευλαβής Συμεών και προεμπνευσμένος από άγιο Πνεύμα, ήλθε στο ναό κινημένος και τώρα από αυτό, προϋπάντησε και ασπάσθηκε τούτο το ουράνιο και επίγειο βρέφος, προφέροντας σε αυτό ως Θεό τον ύμνο και την ικεσία, παρακαλώντας να απαλλαγεί ειρηνικά από το σώμα και διακηρύσσοντας σε όλους ότι αυτό είναι το σωτήριο φως, ισχυριζόμενος δε ότι τούτο έχει τεθεί σε πτώση των απιστούντων και σε ανάσταση των πιστευόντων σε αυτό.
Έπειτα συνομίλησε με τη Παρθένο και Μητέρα του βρέφους, δεικνύοντας την οδύνη που θα αισθανόταν για τον μελλοντικό σταυρό του παιδιού.
Η δε προφήτις ‘Αννα, χήρα ογδόντα τεσσάρων ετών, με νηστείες και δεήσεις και χωρίς να απομακρύνεται από το ναό, καταληφθείσα από θείο Πνεύμα, ευχαρίστησε το Θεό και ευαγγελίσθηκε ότι θα έλθει η λύτρωση σε όσους την προσδέχονται, δεικνύοντας ότι αυτή είναι το βρέφος αυτό.
(ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ”ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ” Τ.9 ΟΜΙΛΙΑ Ε’)
ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΥΠΑΠΑΝΤΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ & ΘΕΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ (ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΟΜΙΛΙΑΣ ΑΓ. ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΠΑΛΑΜΑ)
Αλλά ήλθε ο Χριστός ελευθερωτής της φύσεως, που μετέβαλε τη κοινή κατάρα σε κοινή ευλογία, αφού ανέλαβε την ένοχη φύση μας από την ακήρατη Παρθένο και την ένωσε στην υπόστασή του, νέα, χωρίς να έχει μετάσχει σε παλαιό σπέρμα, την κατέστησε αθώα και δικαιωμένη, ώστε και οι γεννώμενοι από αυτόν έπειτα κατά το πνεύμα να μένουν όλοι έξω από τη προγονική εκείνη κατάρα και καταδίκη.
Μετά τη γέννηση του Σωτήρος από τη Παρθένο Μαρία και την κατά το μωσαϊκό νόμο περιτομή την όγδοη μέρα, λέγει ο ευαγγελιστής Λουκάς, <<όταν συμπληρώθηκαν οι ημέρες του καθαρισμού αυτών κατά τον νόμο του Μωϋσέως, τον ανέβασαν στα Ιεροσόλυμα για να τον παρουσιάσουν στο Κύριο>>. Περιτέμνεται κατά το νόμο, ανεβάζεται και προσφέρεται θυσία.
Βλέπετε ότι ο ποιητής και δεσπότης του νόμου γίνεται καθ’ όλα υπήκοος στο νόμο; Καθιστώντας καθ’ όλα υπήκοο τη φύση μας στο Πατέρα και θεραπεύοντας τη κατ’ αυτή παρακοή μας και μετατρέποντας τη γι’ αυτή κατάρα σε ευλογία.
Όπως δηλαδή όλη η φύση μας ήταν στον Αδάμ, έτσι και στον Χριστό.
Και όπως δια του από τη γη Αδάμ όλοι όσοι ελάβαμε από εκείνο την ύπαρξη στραφήκαμε προς τη γη και ριφθήκαμε, αλλοίμονο, στον ‘Αδη, έτσι δια του από τον ουρανό Αδάμ, κατά τον απόστολο, όλοι ανακληθήκαμε στον ουρανό και αξιωθήκαμε την εκεί δόξα και χάρη. Ποιοί <<όλοι>>; Όσοι υιοποιήθηκαν κατά το Χριστό δια του Πνεύματος αποδείχθηκαν και δια των έργων πνευματικά τέκνα τούτου.
Όταν συμπληρώθηκαν οι ημέρες του καθαρισμού αυτών. Ποιών <<αυτών>>; Ο λόγος του νόμου είναι περί των γεννητόρων, που έχουν ανάγκη καθάρσεως. Εδώ που δεν υπάρχουν γεννήτορες, αλλά ήταν μόνο μητέρα και αυτή Παρθένος, που υπάρχει επίσης γέννηση παιδιού συλληφθέντος ασπόρως, οπωσδήποτε δεν υπήρχε ανάγκη καθαρισμού, αλλά ήταν έργο υπακοής και τούτο, που επανέφερε τη παρακούσασα φύση.
Όταν συμπληρώθηκαν οι ημέρες του καθαρισμού των, τον ανέβασαν για να τον παρουσιάσουν στο Κύριο, να τον αφιερώσουν, να καταστήσουν φανερό ότι είναι πρωτότοκος, σύμφωνα με το νόμο, <<κάθε αρσενικό παιδί που διανοίγει τη μήτρα, θα αποκληθεί αφιερωμένο στο Κύριο>>.
Στη συνέχεια τον ανέβασαν για να δώσουν θυσία, ένα ζεύγος τρυγονιών ή δύο νεοσσούς περιστεριών. Το ζεύγος των τρυγονιών δηλώνει τη σωφροσύνη των γονέων οι δε νεοσσοί των περιστεριών, σαν άπειροι γάμου, προεδήλωναν σαφώς τη Παρθένο και τον γεννηθέντα από τη Παρθένο αυτή που είναι έως το τέλος Παρθένος.
Ο δίκαιος και ευλαβής Συμεών και προεμπνευσμένος από άγιο Πνεύμα, ήλθε στο ναό κινημένος και τώρα από αυτό, προϋπάντησε και ασπάσθηκε τούτο το ουράνιο και επίγειο βρέφος, προφέροντας σε αυτό ως Θεό τον ύμνο και την ικεσία, παρακαλώντας να απαλλαγεί ειρηνικά από το σώμα και διακηρύσσοντας σε όλους ότι αυτό είναι το σωτήριο φως, ισχυριζόμενος δε ότι τούτο έχει τεθεί σε πτώση των απιστούντων και σε ανάσταση των πιστευόντων σε αυτό.
Έπειτα συνομίλησε με τη Παρθένο και Μητέρα του βρέφους, δεικνύοντας την οδύνη που θα αισθανόταν για τον μελλοντικό σταυρό του παιδιού.
Η δε προφήτις ‘Αννα, χήρα ογδόντα τεσσάρων ετών, με νηστείες και δεήσεις και χωρίς να απομακρύνεται από το ναό, καταληφθείσα από θείο Πνεύμα, ευχαρίστησε το Θεό και ευαγγελίσθηκε ότι θα έλθει η λύτρωση σε όσους την προσδέχονται, δεικνύοντας ότι αυτή είναι το βρέφος αυτό.
(ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ”ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ” Τ.9 ΟΜΙΛΙΑ Ε’)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου